Όπως τα φώτα στη βροχή τριγύρω απλώνουν...
Xάνουν την αίγλη τους σαν `ρθεί το πρωινό.
Όπως ματώνει το κορμί που το πληγώνουν
και σαν της κάθε Κυριακής το δειλινό.
Όπως της άγουρης ζωής το πρώτο Δράμα,
του τελευταίου του φιλιού το μυστικό.
Σαν άδειο σπίτι που φυλάκισε ένα κλάμα,
σα να εμφάνισες κομμένο αρνητικό.
Xάνουν την αίγλη τους σαν `ρθεί το πρωινό.
Όπως ματώνει το κορμί που το πληγώνουν
και σαν της κάθε Κυριακής το δειλινό.
Όπως της άγουρης ζωής το πρώτο Δράμα,
του τελευταίου του φιλιού το μυστικό.
Σαν άδειο σπίτι που φυλάκισε ένα κλάμα,
σα να εμφάνισες κομμένο αρνητικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου