Thorns - Stellar Master Elite (Until The Light Takes Us)

Magnificent creatures of glory
We've climbed down from the stars
To stand (shining) before you as idols
In splendor and perfection

Supreme luminous beings
Warrior sons from the sky
Lunar born daughters of pleasure
We are the triumph of creation

Star matter shapes of power
Cast from the seed of the gods
As instruments of perfection
We are sovereignty in flesh

Radiant race of pure beauty
Shaped perfectly as the pagan beast
In elegance we welcome our future
As stellar master elite

Ah... in glory
Ah... we shine
Ah...
We revel in our time

We are sovereignty in flesh
Radiant race of pure beauty
We revel in our time
As stellar master elite

The Storm Before The Calm

Twitching Tongues - Astigmatism (Of The Phallic Muscle)

Does this pain deceive?
What have you done to me?
A fair warning would've been kind.
Got advice, but paid no mind.

Did you want to pick up the tab?
Do the right thing and sew up that slab.
Should've listened...
Should've listened...
You're a penny a dozen.

Made a few mistakes, but you're the one I'll remember forever.
I'm burning and learning my lessons.

You've got quite the nerve, every time I see or hear your name...
I've got an urge unlike any other, astigmatism of the phallic muscle.
Just kill me, I can't take this pain any longer.
You should be hurting with me, I shouldn't be hurting without you.

Made a few mistakes, but you're the one I'll remember forever.

I'm burning and learning my lessons.

Burn forever, bitch.

You took my breath away, then you took my life away.
Never seen you before, but oh...
You're quite the whore.
Not much left to say, but I'll say it anyway.
Only time will tell how soon it is you will burn in hell.

Made a few mistakes, but you're the one I'll remember forever.

I'm burning and learning my fucking lessons.

Bye bye, baby.

Μεθυσμένα Ξωτικά

Θέλω να σε χώσω στο μυαλό μου με τη μία
να δεις τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπω κι εγώ
να νιώσεις την αδίστακτη και τραγική ειρωνεία
γι’ αυτό σου περιγράφω κάτι προσωπικό

Θέλω να σε χώσω στο μυαλό μου με τη μία
να δεις τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπω κι εγώ
να νιώσεις την αδίστακτη και τραγική ειρωνεία
γι’ αυτό σου περιγράφω κάτι προσωπικό

Ήταν ένα μεσημέρι με τον ήλιο ντάλα
που τ’ αλάνια μου ονειρευόνταν ακρογιάλια
κι ανοίγανε τα μάτια και βλέπανε τσιμέντο
παντού, ριζάτα κου φιλτε μου

Και θέλανε τα πάντα ν’ αρχίσουν να γκρεμίζουν
μ’ αντί γι’ αυτό την πρασινάδα ποτίζουν
να μεγαλώσει και προσωρινά το γκρίζο να κρύψει
μα εκείνη θέλει πρώτα το μυαλό τους να στίψει

Μέχρι να μείνει αόρατος αυτός στο καμουφλάζ
κι ας είναι ο κόσμος όλος ένα απέραντο γκαράζ
μα άσ’ τα να πάνε μ’ έπιασε πολυλογία
κΚι ήθελα λέει να σε χώσω στο μυαλό μου με τη μία

Και πάνω που `χα αρχίσει να πιάνω τον ειρμό
τι ειρωνεία για ένα ρεφρέν σταματώ

Θέλω να σε χώσω στο μυαλό μου με τη μία
να δεις τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπω κι εγώ
να νιώσεις την αδίστακτη και τραγική ειρωνεία
γι’ αυτό σου περιγράφω κάτι προσωπικό

Θέλω να σε χώσω στο μυαλό μου με τη μία
να δεις τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπω κι εγώ
να νιώσεις την αδίστακτη και τραγική ειρωνία
γι’ αυτό σου περιγράφω κάτι προσωπικό

Περνάνε και με πέρνουνε λοιπόν για περαντζάδα
σίγουρα πάντως όχι για να δούμε τη λιακάδα
Τους είχε καρφωθεί η φούντα στο μυαλό
αιχμάλωτοι στον ψυχολογικό εθισμό

Φτάνουμε μ’ ανάποδα στον τόπο του κακού
σε μία πλατεία απ’ τις τελείως ου
Αρχίσαν τα δικά τους για άλλη μια φορά
ξενέρωτος πως είμαι πως χαλάω την παρέα

Είχαν κουραστεί, δεν επέμεναν πολύ
Αρχίσαν τα σαλιώματα χαρτί με χαρτί
Ειρωνεία στην ειρωνεία άλλη μία κι εδώ
Οι μπαμπάδες τους τους μάθαιναν να φτιάχνουν αητό

Αρχίζει ν’ αλαφραίνει μια σακούλα βαριά
που μού `φερε στη σκέψη δικαστήρια πολλά
Τι το `θελα κι εγώ με τις σκέψεις το κακό
Πάω να γυρίσω κι αντικρίζω μπατσικό

Είδα τη ζωή μου όλη ντεζαβού
ενώ ο διπλανός είχε αντίδραση ασβού
Ρίχνω αμέσως σήμα και το παίζω και καλά
μα είμαι σίγουρος οι πούστηδες μας πήραν μυρουδιά

Ο στρίφτης ο καλός τα πετάει όλα με μια
Μα η γόπα στο αυτί καμάρωνε για τα καλά
Πάει να το παίξει άνετος
Ανοίγει το πακέτο
Μα μέσα του τη φύλαγε λουλούδι σπαρμαντσέτο

"Καλησπέρα"
"Γεια α α α"

Σα μια συμφωνική με μια παραφωνία
τα κάναμε πουτάνα τρεμάμενες φωνές
μα οι μπάτσοι απ’ τους εχθρούς
προτιμούν τους θεατές

Απέναντι στον ίσκιο δυο πρόσφυγες αράζαν
μ’ ένα ραδιοφωνάκι την κούραση ησυχάζαν
ξυπόλυτοι κι αδύνατοι, μα πάντα ευγενικοί
αγαπητές φιγούρες σε λάθος εποχή

Γαμόψυχοι οι μπάτσοι πηγαίνουν προς τα κει
Αρχίζουν τις κλωτσιές με μια γνωστή αφορμή
"Εμπρός κωλοαλβανοί φευγάτε από δω"
"Γεια σας μάγκες απόγευμα καλό"

Κρατάμε ο ένας τον άλλον κανείς μη σηκωθεί
σ’ αυτό το κωλοσύστημα χαμένος ποιος θα βγει
αυτός που υπερασπίζεται τον πατριωτισμό
ή όποιος σημαία ψάχνει όταν τον πάει τσιρλιό

Ορκίζομαι το ένιωσα εκείνη τη στιγμή
Αν ήμουν δολοφόνος δε θα `χα ενοχή
Όμως να εκδικηθώ θα μου δοθεί ευκαιρία
Δεν είναι μακριά η επόμενη πορεία

Για μένα είναι ένας πόλεμος
καλό αυτό ή κακό
Έτσι την έχω δει μέσα απ’ αυτά που ζω
Τα μάτια αδικημένων υγρά κι απορημένα
Θα πρέπει κάποια απαίτηση να έχουν κι από μένα

Θέλω να σε χώσω στο μυαλό μου με τη μία
να δεις τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπω κι εγώ
να νιώσεις την αδίστακτη και τραγική ειρωνεία
γι’ αυτό σου περιγράφω κάτι προσωπικό

Θέλω να σε χώσω στο μυαλό μου με τη μία
να δεις τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπω κι εγώ
να νιώσεις την αδίστακτη και τραγική ειρωνεία
γι’ αυτό σου περιγράφω κάτι προσωπικό

Πέρα απ’ την ειρωνεία αυτή καθεαυτή
Για σκέψου πως θα ήτανε αλλιώς αν είχαν’ ρθει
Για σκέψου να με δένανε χωρίς καν να `χω πιει
και μια ζωή να έσερνα την στάμπα χασικλή

Για σκέψου οι μετανάστες να `χαν τσαμπουκαλευθεί
και πίσω σ’ ένα πόλεμο να `χαν απελαθεί
Για σκέψου αν σκεφτείς πολύ μπορεί να τρελαθείς
Καλύτερα ν’ αντέξεις για να αντισταθείς

Για να σε βοηθήσω και να εξιλεωθώ
σου αφήνω ένα φινάλε με χαμόγελο πικρό
Έτσι λοιπόν το ρίχνω λιγάκι στο μελό
Θυμήθηκα την γκόμενα που είδα στο μετρό

Που ξέρεις ίσως να `ναι αυτή το άλλο μου μισό
μα ο ελεγκτής μου χώθηκε πριν να χωθώ εγώ
Με μια καρδιά μισή πού πάω εγώ πορεία
μα τώρα που το σκέφτηκα μου λύνω απορία

Ίσως να `ναι καλύτερα που’ναι μισή από μία
μπορεί να μην την άντεχα την τόση ειρωνεία

Έτσι να σε ξαφνιάσω σου χώνω άλλη μία
Οι μπάτσοι όταν έφυγαν τα σκάγαν τρία τρία
Η φούντα ίσως σβήσει την οργή απ’ το μυαλό τους
Γι’ αυτό πάω να τρατάρω και για λογαριασμό τους

...

Κύκλους κάνει το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στη ψυχή μου
κρύο να με τρώει νιώθω
χάνω τη ζωή μου.

Χαραγμένη στο μυαλό μου
μια φανταχτερή πληγή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου.

Είναι μέρες που σου βγαίνουν
είναι μέρες που δε βγήκαν
κι όλα αυτά που σε τρελαίνουν
δίπλα σου βρεθήκαν
Θλιβερό σε καταφέραν
λίγο λίγο σ' αρρωστήσαν
κι απομονωθήκαν όλοι
όσοι σ' αγαπήσαν.

Ξεφεύγω κι όλο λέω πως κοιτάζω μπροστά
και μένω στεγνός και είμαι αριθμός
οι μέρες μου περνάνε σα θλιμμένη σκιά
φαντάζω σωστός, δεν είμαι σωστός.

Κρατήθηκα από πάντα καρφωμένος καλά
και τώρα αργώ, τώρα ακροβατώ
το νιώθω και το ξέρω πως πατάω χαλαρά
στων άλλων το φως, σε ξένων το φως.

Ξεφεύγω κι όλο λέω πως κοιτάζω μπροστά
και μένω στεγνός και είμαι αριθμός
οι μέρες μου περνάνε σα θλιμμένη σκιά
φαντάζω σωστός, δεν είμαι σωστός

Συνήθεια νομίζω πως κρατάω κακιά
να παίρνω διαρκώς καινούρια στολίδια
να κόβομαι στα δύο, να ζητάω ματιά
στα σκουπίδια.

Κύκλους κάνει το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στην ψυχή μου
γύρω να με τρώει νιώθω
χάνω τη ζωή μου
Χαραγμένη στο μυαλό μου
μια φανταχτερή πληγή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου
Τώρα μοιάζω κουρασμένος
τώρα κάτι μ' εκδικείται
τώρα το μυαλό μου ξένους
μοιάζει να μιμείται
Καταστρέφω το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στην ψυχή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου...

The Great Lover

I have been so great a lover: filled in days
So proudly with the splendor of Love's praise,
The pain, the calm, and the astonishment,
Desire illimitable, and still content,
And all dear names men use, to cheat despair,
For the perplexed and viewless streams that bear
Our hearts at random down the dark of life.
Now, ere the unthinking silence on that strife
Steals down, I would cheat drowsy Death so far,
My night shall be remembered for a star
That outshone all the suns of all men's days.
Shall I not crown them with immortal praise
Whom I have loved, who have given me, dared with me
High secrets, and in darkness knelt to see
The inenarrable godhead of delight?
Love is a flame: -we have beaconed the world's night.
A city: - and we have built it, these and I.
An emperor: -we have taught the world to die.
So, for their sakes I loved, ere I go hence,
And the high cause of Love's magnificence,
And to keep loyalties young, I'll write those names
Golden forever, eagles, crying flames,
And set them as a banner, that men may know,
To dare the generations, burn, and blow
Out on the wind of Time, shining and streaming....

These I have loved:
White plates and cups, clean-gleaming,
Ringed with blue lines; and feathery, fairy dust;
Wet roofs, beneath the lamp-light; the strong crust
Of friendly bread; and many-tasting food;
Rainbows; and the blue bitter smoke of wood;
And radiant raindrops couching in cool flowers;
And flowers themselves, that sway through sunny hours,
Dreaming of moths that drink them under the moon;
Then, the cool kindliness of sheets, that soon
Smooth away trouble; and the rough male kiss
Of blankets; grainy wood; live hair that is
Shining and free; blue-massing clouds; the keen
Unpassioned beauty of a great machine;
The benison of hot water; furs to
touch;
The good smell of old clothes; and other such-
The comfortable smell of friendly fingers,
Hair's fragrance, and the musty reek that lingers
About dead leaves and last year's ferns....
Dear names,
And thousand others throng to me! Royal flames;
Sweet water's dimpling laugh from tap or spring;
Holes in the ground; and voices that do sing:
Voices in laughter, too; and body's pain,
Soon turned to peace; and the deep-panting train;
Firm sands; the little dulling edge of foam
That browns and dwindles as the wave goes home;
And washen stones, gay for an hour; the cold
Graveness of iron; moist black earthen mold;
Sleep; and high places; footprints in the dew;
And oaks; and brown horse-chestnuts, glossy-new;
And new-peeled sticks; and shining pools on grass; -
All these have been my loves. And these shall pass,
Whatever passes not, in the great hour,
Nor all my passion, all my prayers, have power
To hold them with me through the gate of Death.
They'll play deserter, turn with the traitor breath,
Break the high bond we made, and sell Love's trust
And sacramental covenant to the dust.
Oh, never a doubt but, somewhere, I shall wake,
And give what's left of love again, and make
New friends now strangers . . . .
But the best I've known
Stays here, and changes, breaks, grows old, is blown
About the winds of the world, and fades from brains
Of living men, and dies.
Nothing remains.
O dear my loves, O faithless, once again
This one last gift I give: that after men
Shall know, and later lovers, far-removed
Praise you, " All these were lovely"; say, "He loved."



Rupert Brooke

ΟΠΩΣ ΣΑΝ...

Όπως τα φώτα στη βροχή τριγύρω απλώνουν...

 
Xάνουν την αίγλη τους σαν `ρθεί το πρωινό.


Όπως ματώνει το κορμί που το πληγώνουν
και σαν της κάθε Κυριακής το δειλινό.


Όπως της άγουρης ζωής το πρώτο Δράμα, 
του τελευταίου του φιλιού το μυστικό.


Σαν άδειο σπίτι που φυλάκισε ένα κλάμα, 
σα να εμφάνισες κομμένο αρνητικό.

Νηπενθή

Θέλω να πάψω ν’ ακούω για αψεγάδιαστους ανθρώπους, αμόλυντους
Θέλω να είμαι κι εγώ ένας από αυτούς…
Πώς όμως να το κάνω;
Θέλω ν’ ακούσω το γάργαρο γέλιο
Των αγαπημένων νεκρών
Να ξαποστάσω λίγο και να γλείψω τις πληγές μου
Να τις δω να γίνονται ουλές
Και να μάθω ένα παράφωνο ακόρντο
Τόση αρμονία πως ν’ αντέξω
Θέλω να γίνω ένα με τον ορίζοντα
Κι ας πρέπει να νιώσω το αίμα να κυλάει στ’ αυτιά μου…
Θα μπορούσα να σ’ αγαπήσω πραγματικά
Μα τώρα δε με νοιάζει πλέον
Ξέρω πως δεν τ’ αξίζα…
Αν νομίζεις πως μπορείς να με σώσεις
Γέμισε το όπλο σου ασημένιες σφαίρες…
Κι έλα δείξε μου ένα παράφωνο ακόρντο
Η μελωδία μου σαπίζει την ψυχή
Θέλω να γίνω αύρα να ξαπλώσω πάνω στο κύμα
Να καρπωθώ το λιβάνι με την αξία μου…

Of Wolf And Man...

So seek the wolf in thyself...

Το Τούνελ

Από πολύ μακρυά βλέπω το ιδρωμένο πρόσωπο σου
τη σήραγγα της διαφυγής σου με τρόμο προσπαθείς να διανοίξεις
κάθε νυχιά και απόγνωση
κάθε σταματημός κι ελπίδα
τώρα νιώθεις όπως κι εγώ τότε
που μέσα από το τούνελ σου τελευταία φορά σε είδα
μα εγώ είμαι εξορισμένος από τον κόσμο τώρα
πέταξα πέρα απ'τον ουρανό καθώς έσκαβα κάτω
αιώνες ξεκουραζόμουν μα δεν είχα τι να κάνω
και τώρα από την κλειδαρότρυπα βλέπω τα αγκομαχητά σου
στο σκοτάδι με τους άπειρους δρόμους κλείστηκα και πάλι
και τώρα τι χαρά, δεν έχω τι να κάνω
και αραγμένος εδώ κάθομαι και σε βλέπω
να γελάς με τον κόσμο και να χορεύεις
νομίζοντας από το τούνελ οτι βγήκες έξω
και άλλες φορές μόνη να κλαις και την τύχη σου να βρίζεις
και ο άνεμος ο δικός σου πιο μέσα να σε κλείνει
σαν μια σπείρα άμυαλη μπροστά σου να πάει μέσα-έξω
κι εγώ χρόνια πολλά καλόγερος της πόλης είχα γίνει
στη μοναξιά μου να αποθέτουν οι άνθρωποι τα ρούχα τα καλά τους
μα κάποιο βράδυ στην μοναξιά μου την αγαπημένη, απίστησα
Και ανέπνευσα αλήθεια, μα κουβέντα πουθενά δεν είπα
από το δέος ήθελα με μια φωνή τον κόσμο να τρομάξω
μα όσο και αν το ήθελα δεν έβγαλα μιλιά
και τι να πεις όταν δεν έχεις στόμα για να μιλήσεις;
όχι, δεν βγήκα πάλι στους δρόμους να γυρνάω
ούτε με φίλους σκεπτικός τη μοίρα μου να κλαίω
και τις μαύρες συμφορές που μου φιλέψανε οι άλλοι
όταν τον εαυτό μου έσπρωξα μακρυά από τη μοναξιά
μόνος κι έρημος δεν είχα και τίποτα να περιμένω
κι έτσι στο σκοτάδι ούτε εμένα ούτε εσένα βρήκα
μόνο που όταν δεν υπάρχει φως αγκαλιάζουμε τη σκοτεινή ομορφιά που είμαστε
μα τι στην ευχή έγινε και στο τούνελ πάλι βρέθηκα;
ολόγυμνος και ξαπλωμένος στη δροσιά, στο πουθενά να κοιτάω;
γιατί έχω πετάξει τα ρούχα τα πανάκριβα που οι άνθρωποι μου φορτώναν
όταν τίμιος, πιστός και εγκρατής καλόγερος συστηνόμουν
και τώρα παντού σε κοιτάω άνιωθος και ανέκφραστος
αμέτρητες εκφράσεις στο δευτερόλεπτο να αλλάζεις
και τα ρούχα σου τα καλαίσθητα να προσπαθείς μη σκίσεις
κι εγώ στης λύπης μου το θρόνο κατακρημνησμένος, τσαλακωμένος να αναρωτιέμαι
άκουσε τώρα την αλλαργινή φωνή, γιατί το έχω απορία
ποιάν καλοντυμένη κυρία έχρισες βασίλισσα πέρα από την πόρνη θέληση σου;
Και τι περιμένεις επιτέλους από αυτό τον κόσμο;
και κάθεσαι και γελάς όταν γύρω-γύρω όλοι κάνεις με άλλους στα χαλάσματα
και κοριτσάκι αισθάνεσαι κάνοντας καρουζέλ πάνω σε πειθήνια γαιδουράκια
Κι εγώ ήρεμος κάθομαι χωρίς να περιμένω, χωρίς να μη περιμένω
την φλόγα της στιγμής πάλι να φουντώσει
και όταν δεν ξέρεις τι να κάνεις
στο σταυροδρόμι ψάξε με μπας και βρούμε ένα τρόπο
το μαγικό το τρικ νομίζω το θυμάσαι
γιατί και τότε ήσουν είχες πει λιγάκι απεγνωσμένη
και κάποιο παιδάκι εμφάνισες μπροστά σου
φαντάζομαι κάτι θα ήξερε μα πιο βαθειά σε έκλεισε
στου τούνελ τους αλλοπρόσαλους στροβίλους
τώρα όμως δεν είμαι παιδί, ωρίμασα, και ξέρω το κάτι λίγο παραπάνω
και πριν στο δέντρο αρχίσω να σαπίζω και το κοτσάνι κόψω
στο τούνελ βρες με και ξάπλωσε μήπως βρούμε μια λύση
νιώσε με ξανά στων πεθαμένων ονείρων τη ματωμένη τρύπα
και άφησε με αμέριμνο το τούνελ μας να σκάβω
με τρυφερά λογάκια λίγο λίγο θα σκαλίζω
μια σπείρα άμυαλη μέσα σου να πάει μέσα-έξω
και άλλοτε με παθιασμένες φωνές τους τοίχους του θα σπάω
και θα συνεχίζουμε να στιβόμαστε, να σκεφτόμαστε τα πάντα,
τη σήραγγα της διαφυγής μας με πάθος να προσπαθούμε να διανοίξουμε
μέχρι να φτάσουμε στο τελευταίο, το λησμονημένο πάθος
εκείνο που αγκαλιασμένους ξανά θα μας σκοτώσει.

Π.Σ.

ΓΡΙΦΟΣ Νο?

ΑΣΤΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ,ΤΟ ΟΤΙ Η ΑΡΤΕΜΙΣ ΤΟΞΕΥΕΙ ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ.
ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΞΕΨΥΧΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ..ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ.
ΕΜΕΙΣ;
ΑΠΛΟΙ,ΜΕΤΡΙΟΙ,ΑΘΑΝΑΤΟΙ-ΘΝΗΤΟΙ..
ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝΤΕΣ,ΕΝΑ ΣΚΟΠΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΣΤΑ ΑΜΕΣΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΙΔΑΝΙΚΟΥ..
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΜΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ,ΣΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΟΙ ΚΟΚΟΡΟΙ,ΟΙ ΠΑΛΙΑΤΣΟΙ ΤΗΣ ΑΥΛΗΣ.
ΑΦΑΝΙΣΤΕ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΦΩΣ!
Η ΦΥΣΗ ΕΧΕΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙ ''Η ΧΟΝΤΡΗ ΣΕ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ'' ΚΑΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΕΥΜΟΡΦΙΑΣ ΣΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΘΛΙΨΗΣ,ΔΕΝ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΘΝΗΤΕ-ΑΘΑΝΑΤΕ.
Ο ΕΓΩΊΣΜΟΣ ΣΟΥ ΘΑ ΣΕ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ ΣΤΟ ΠΥΡ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΟ,ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΥΜΜΟΡΦΩΘΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΜΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΕΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΕΦΕΥΡΕΣΗ.
ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΙΩΝΙΣΕΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΕΣΣΙΑ,ΚΥΡΙΟ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ.
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΜΙΚΡΟ ΧΟΜΠΙΤ;

The Abstract Prince

I'm the abstract prince of glass and satin
from the plastic dreams that can never happen
my timeless energy can never diminish
and yesterday's dream you will never get to finish

so don't try to touch me there's nothing you can feel
don't try to see me i am nothing that is real
imagination's void is the birthplace of my teachings
the backstreets of your mind are where i do my preachings

you're clinging to the bootstraps of humanity
you're winding through the backdoor of insanity
democracy is useless to your feeble mind
and communism grows but it can never find
a way to make you understand-and-and-and

I feed on humanity and more elastic blessings
i sleep under torches and under battle dressings
i don't believe in god his words are all in vain
his hands are made of rubber and his face is cellophane

from the beginning of time you told me that i'm wrong
then why for all these centuries have you played my song
you won't admit that you're addicted to what i say is right
you tell me that i'm senseless but still you have to fight

you're clinging to the bootstraps of humanity
you're winding through the backdoor of insanity
democracy is useless to your feeble mind
and communism grows but it can never find
a way to make you understand-and-and-and

i order you to follow me you needn't fear no more
because you really love me
because my name is war.

Secular Haze

You know that the fog is here omnipresent 
When the diseaser sees no cure 
You know that the fog is here omnipresent 
When the intents remain obscure 
Forevermore 

Weave us of mist 
Fog weaver 
Hide us in shadows 
Unfathomable wall-less maze 
A secular haze 

You know that his son is near omnipotent 
When she sees eye to eye with spears 
You know that his son is near omnipotent 
When youth and innocence disappear 
Forever lost 

Weave us of mist 
Fog weaver 
Hide us in shadows 
Unfathomable, wall-less maze 
A secular haze 

He is divinity omniscient 
Seeing the world revolve with spite 
The surge of humanity oblivious 
To the divine bringingeth light 
Let there be night 

Weave us of mist 
Fog weaver 
Hide us in shadows 
Fog weaver

Annexus Quam - Osmose I

The World (Is Going Up In Flames)

This world
is going up in flames
and nobody
wanna take the blame
don't tell me
how to live my life
when you
never felt the pain

ooo ooo ooo

come on babe
they don't hear me cry
they don't hear me
they don't hear me cry
but what I gotta do

I can't turn my head away
Seeing all these things
The world
is burning up in flames
and nobody
wanna take the blame

you oh you
you oh you
me oh me
they don't hear me cry
they don't hear me
it's killing me 
oh babe
come on babe
gotta be 
a better world
gotta make it babe
gotta make it right

ooh

Doom March

 If you gaze into the abyss,the abyss gazes into you...

Subcriminal Psychopath

A ghost story?

Δεν είναι η αγάπη περιουσία που τη σκορπάς για να σωθείς
είναι η μαγκιά να μάθεις μ' έναν άνθρωπο να ζεις.

Waves of the danube

Room of Angel

You lie silent there before me

your tears they mean nothing to me

the wind howling at the window

the love you never gave

I give to you

Really don't deserve it

but now there's nothing you can do

so sleep in your only memory of me

my dearest mother

Here's a lullaby to close your eyes good-bye

it was always you that I despised

I don't feel enough for you to cry oh well

here's a lullaby to close your eyes good-bye

goodbye 

goodbye 

So insignificant 

sleeping dormant deep inside of me

are you hiding away lost

under the sewers 

maybe flying high in the clouds

perhaps you're happy without me

so many seeds have been sown in the field

and who could sprout up so blessedly 

if I had died 

I would have never felt sad at all

you will not hear me say I'm sorry

where is the light

wonder if it's weeping somewhere?

Love Is Blindness

Love Is Blindness I don't wanna see
Won't you wrap the night 
Around me
Oh, my heart
Love is blindness.

I'm in a parked car
On a crowded street,
And I see my love
Made complete.
The thread is ripping
The knot is slipping.
Love is blindness.

Love is clockworks,
And it's cold steel
Fingers too numb to feel
Squeeze the handle
Blow out the candle
Blindness

Love is blindness
I don't wanna see
Won't you wrap the night
Around me
Oh my love
Blindness

A little death
Without mourning
No call
No Warning
Baby, a dangerous idea...
Almost makes...sense

Love is drowning
In a deep web
All the secrets
And no body else to tell
Take the money
Why don't you honey
Blindness

Love is blindness,
I'm so sick of it,
I don't wanna see
Why don't you just take the night
And wrap it all around me, now
Oh my love
Blindness

Oh, I'm too numb to feel...
Blow out the candle.
Blindness.

Love Terrorists

The times they're a changing

All heavens shall fall
At the end of the day

They mean nothing at all

I hear the call for a revolution

And you're not part of our solution

I won't shut my mouth no more

My heart won't never be ignored -- like before

I never demonstrated

Always loved, never hated

It doesn't need to be debated

'Cause my hate was just belated -- but awaited

Can you hear me now?

On a 42-inch plasma screen I watch the tears of Jesus

Crying out all gods are dead and hacked into little pieces

Your empty words

Sway through the cirrus

At the end of the day

You've got nothing on us

We're approved by the weather Gods

And all the others share our blood

Though I don't even speak the language

I can surely feel the hellish - anguish

Go ahead and throw the first stone

And suck your kingdom to the bone

Keep on and criticize us

And awake the Gods on Olympus -- for us

Have no fear

Never care

Always dare

Never fail

We shall prevail

This is who we are

A conscious for war!

The Pain Of The Accused

ALL THE MORAL HEROES, WHO HIDE THEIR FAULTS, 

BY POINTING THEIR FINGERS ON ONE WHO GOT CAUGHT 

ALL THIS FOOLISH HONOUR IN A WORLD FULL OF LIES, 

IT'S STINKING UP TO HEAVEN, IT'S DIGNITY WHICH DIES  

IT'S THE PAIN OF THE ACCUSED...

DYLAN TOMAS

Τι κάθεσαι εδώ πέρα και σαπίζεις
εδώ δεν έχει τόπο να σταθείς
ανήμπορος στον ήλιο ανεμίζεις
συντρίμμια και κουρέλια μιας ψυχής.

Τι κάθεσαι εδώ πέρα και πεθαίνεις
και ψάχνεις για καινούριες προσευχές
το χάλασμα το βλέπεις και σωπαίνεις
φθινόπωρο κι αρχίζουν οι βροχές.

Τι κάθεσαι εδώ πέρα και σαπίζεις
εδώ δεν αγαπάνε τους τρελούς
τις νύχτες ματωμένος φτερουγίζεις
μ' ανύπαρκτα φτερά για τους πολλούς.

Αυτά είπε σ' έναν ποιητή δικό μας
και τράβηξε για το φεγγάρι ο Ντύλαν Τόμας.

''I know we're not saints or virgins or lunatics; we know all the lust and lavatory jokes, and most of the dirty people; we can catch buses and count our change and cross the roads and talk real sentences. But our innocence goes awfully deep, and our discreditable secret is that we don't know anything at all, and our horrid inner secret is that we don't care that we don't.''