Ηταν μεσημερι,ημουν σε μια ερημικη παραλια με το αμαξι οταν ανοιξα τα ματια..θα πρεπει να κοιμομουν μερες ολοκληρες..
Το πουθενα αποκαλυπτονταν στο τοπιο
Στ' αριστερα μου εβλεπα μια απεραντη θαλασσια αβυσσο κι εμπρος μου απλωνοταν μια αμμωδης αχανη εκταση ενωμενες σαν στιχοι σε μια απο τις παραγραφους καποιου ονειρου..
Καποια στιγμη ο ηλιος εσβησε αποτομα και το μερος σκοτεινιασε,δε φαινοταν κανενα φεγγαρι..
Περιμενα μεσα στο αμαξι εκπληκτος και χωρις να εχω ιδεα για το τι θα επακολουθησει..
Η θαλασσα λεπτο με το λεπτο οργιζονταν και τα κυματα της ορμουσαν στην παραλια σαν πεινασμενοι πυθωνες..Κατι ηταν λαθος ομως..
Ο αερας δεν ηταν αρκετος για να σηκωσει τετοια τρικυμια..
Εκανα το αμαξι πισω,φοβηθηκα..Κατι χτυπιοταν εκει μεσα..
Πανω στον ουρανο ειχαν μαζευτει φεγγαρια..
Εβγαινε ενα προσωπο μεσα απο τα νερα..
Κοιτουσα με την ακρη του ματιου δεν το αντεξα..
Ενας γιγαντας σηκωθηκε ορθιος μεσα απο την φουρτουνα καθως η ερημικη παραλια γινοταν θρυψαλα απο τον σεισμο..
Ο θεος γκρεμισε τις συμπληγαδες του συμπαντος και συρθηκε
μεσα στον ωκεανο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου