Τα χρόνια κουράζουν τη γη
και λυγίζουν το σώμα,
μοιάζω με σακάτη
όμως ανασαίνω ακόμα
τα μάτια μου είδαν πολλά
αναμνήσεις που η ψυχή δεν ξεχνά
η ζωή με έκρινε μικρό
όμως κουράστηκα να φτάσω μέχρι εδώ
ένιωσα δίπλα μου
την πνοή του κακού
πολύ καιρό ήμουν στα χέρια
ενός σβησμένου αστεριού
όταν ξύπνησα απ’ τον εφιάλτη
γύρω μου υπήρχε μόνο στάχτη
η φωτιά της κόλασης «έσβησε» φώναξα από χαρά
κι ύστερα έτρεξα με σιγουριά..
17/9/02 Λ.Τ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου