Η θάλασσα τον ήλιο καταπίνει
και σούρουπο αφέγγαρο προβάλλει.
Ο φωτεινός Αυγερινός τα κάλλη
του έχασε και το φαρμάκι πίνει.
Ο άνεμος τα δέντρα ξεγυμνώνει,
καθώς τα κύματα βουβά στην άμμο,
που έχασε τη λάμψη,σκάνε, χάμω
γκρεμίζοντας τα κάστρα σαν κανόνι.
Πουλιά δεν κελαηδούνε πια,λουλούδια
αδυνατούν ν’ ανθίσουν.Και το δείλι
το πιάνο παίζει πένθιμα πρελούδια.
Κι η φλόγα τρεμοφέγγει στο καντήλι
της όμορφης Ελπίδας,που με θρήνο
στου Έρωτος το μνήμα αφήνει κρίνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου