Σαν τον μεθοδικό ναυαγό που μετράει τα κύματα που
του φτάνουν για να πεθάνει
και τα μετράει και τα ξαναμετράει,για ν’ αποφύγει λάθη,
μέχρι το τελευταίο,
μέχρι εκείνο που έχει το ανάστημα ενός παιδιού και του σκεπάζει
το μέτωπο,
έτσι έχω ζήσει με τη μάταιη φρόνηση ενός αλόγου από
χαρτόνι μέσα στο μπάνιο,
γνωρίζοντας πως δεν έχω γελαστεί σε τίποτα,
εκτός από τα πράγματα που αγάπησα.